Pantomime

In een warenhuis in Hiroshima laat ik een verkoopster zien dat aan mijn ene oorbel wel, maar aan de andere geen stekertje zit.

'Kijk,' zeg ik in het Nederlands, 'zo een heb ik er nodig.'

Zij praat in het Japans tegen mij, wijst naar een toonbank een eindje verderop. Zij wenkt, loopt erheen, ik loop mee. Uit een bovenkastje daar grijpt ze de ene kartonnen doos na de andere,  met schroeven, spijkers, en gordijnringen en dan, zowaar, een plastic zakje vol stekertjes. Ze geeft me er één.

Ik houd twee vingers op: 'één reserve?'

Zij knikt, zegt 'hai, hai' en schuift me er nog een toe.

Ik pak mijn portemonnee, zij houdt de vlakke hand rechtop, wuift ermee: kost niets.

Deze pantomime voor twee personen eindigt erin dat ik mijn hoofd buig, zij ook neigt.  Ik doe van 'arigato' en zij van nog veel meer en van 'bye bye.' Dan loop ik trots weg met in elke oor een bel.

29 Jul 2014

fgk

Denna hemsida är byggd med N.nu - prova gratis du med.    (klicka här för att förlänga premium)